هرکس که هم آن و هم این ندارد
وقتی که زهرا دم در نشیند
هییت که بالا و پایین ندارد
ارباب من هم نشین با غلام است
سلطان چنین قلب خوشبین ندارد
کلب نگهبان این بارگاهم
شاهی چنین کلب دیرین ندارد
حاتم کجا ازدحام گدایان
کویی چو کوی تو مسکین ندارد
دونان ندانند شان و مقامت
کافر که چشم خدایی ندارد
هرکس که با پرچمت دربیوفتد
حتی لیاقت به نفرین ندارد
بال ملک هست فرش عزایت
این فرش قصر سلاطین ندارد
جسم مرا از گل تو سرشته اند
هر آدمی این گل و طین ندارد
روح مرا از تو در من دمیدند
این گونه کس روح زرین ندارد
اهل فداکاری و عشق و ایثار
بر اهل دنیا که تمکین ندارد
تو کربلا را به دلها کشیدی
دستی چنین دست تزیین ندارد
چون آه سوزان مادر برایت
اینگونه کس آه غمگین ندارد
آری شبیه گلوی بریده
حلقی چنین خون رنگین ندارد
هنگام مرگم تو آیی کنارم
کس چو من آقا به بالین ندارد